مؤمن و دانش

لایَزالُ المُؤمِنُ یُورِثُ أَهلَ بَیتِهِ العِلمَ وَ الدَبَ الصّالِحَ حَتّى یُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَمیعا

امام صادق (ع): مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و ادب شایسته بهره مند مى سازد تا همه آنان را وارد بهشت کند.

(مستدرک الوسایل، ج12، ص201)

حقیقت ایمان

اِنَّ مِن حَقیقَةِ الایمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّکَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَکَ وَ اَن لا یَجوزَ مَنطِقُکَ عِلمَکَ

امام صادق (ع): از حقیقت ایمان این است که حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نیز از حقیقت ایمان آن است که گفتار تو از دانشت بیشتر نباشد.

(بحارالانوار، ج 2، ص114)

کسب و آموزش علم بخاطر خدا

مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و َعَمِلَ بِهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ دُعِىَ فى مَلَکُوتِ السَّماواتِ عَظیما فَقیلَ: تَعَلَّمَ لِلّهِ و َعَمِلَ لِلّهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ

امام صادق (ع): هر کس براى خدا دانش بیاموزد و به آن عمل کند و به دیگران آموزش دهد، در ملکوت آسمانها به بزرگى یاد شود و گویند: براى خدا آموخت و براى خدا عمل کرد و براى خدا آموزش داد.

الذریعه الی حافظ الشریعه(شرح اصول کافی) ج1،ص56

شرافت انسان به چیست؟

یا مُحَمَّد ! عِش ما شِئتَ فَإنّکَ مَیِّتٌ، وَ أحبِب ما شِئتَ فَإنَّکَ مُفارِقَةٌ وَ أعمِل ماشِئتَ فَإنَّکَ مُلاقِیهِ وَ اعلَم إنَّ شَرَفَ المُؤمِنِ صَلَوتُهُ بِاللَیلِ وَ عِزَّةِ کَفَّهُ عَن إعراضِِ النّاسِ.

امام صادق (ع) می فرماید: جبرئیل نزد پیامبر (ص) آمد ، آن حضرت فرمود: ای جبرئیل، مرا موعظه کن. جبرئیل عرض کرد: «ای محمد ! هر گونه که می خواهی زندگی کن ولی بدان که می میری ، هر گونه که می خواهی دوست بدار ولی بدان که پایان آن جدایی است ، و هر گونه که می خواهی عمل کن ولی بدان که برای کردارهایت جزایی است ، و به خاطر بسپار که شرف هر کس به سحر خیزی و بی نیازی او از مردم است.

(وسائل الشیعه ، ج 5 ، ص 269)

نورانیت قلب با تفکر و گریه

طَلَبتُ نُورَ القَلبِ فَوَجَدتُهُ فی التَّفَکُّرِ وَ البُکاءِ وَ طَلَبتُ الجَوازِ عَلَی الصِّراطِ فَوَجَدتُهُ فی الصَّدَقَةِ وَ طَلَبتُ نُورَ الوَجهِ فَوَجَدتُهُ فی صَلاةِ اللَیلِ .

از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: چون نورانیت قلب را خواستم ، آن را در تفکر و گریه یافتم و چون عبور از پل صراط را خواستم ، آن را در پرداخت صدقه یافتم و چون نورانیت چهره را خواستم ، آن را در نماز شب دیدم. (پس اولین قدم برای نورانیت قلب تفکر و پس از آن گریه از خوف خداوند متعال است).

(مستدرک الوسائل ، ج 2 ، ص 357)

وعدۀ آتش جهنم به شنونده غنا

الغِناءُ مِمّا أوعَدَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَیهِ الّنارِ .

امام صادق (ع) فرمود: به شنونده غناء (موسیقی حرام) ، وعدۀ آتش جهنم داده شده است.

(میزان الحکمة ، ج 7 ، ص 305)

سؤال درباره همسفر مؤمن در روز قیامت

عَنِ المُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ قالَ: دَخَلتُ عَلَی اَبی عَبدِاللهِ (ص) فَقالَ: مَن صَحِبَکَ؟ قُلتُ: رَجُلٌ مِن اِخوانی قالَ:فَما فَعَلَ؟ قُلتُ: مُنذُ دَخَلتُ المَدینَةَ لَم اَعرِف مَکانَهُ فَقالَ لی: اَما عَلِمتَ اَنَّ مَن صَحِبَ مُؤمِناً اَربَعینَ خُطوَةً سَأَلَهُ اللهُ عَنهُ یَومَ القیامَةِ .

مفضل می گوید:خدمت امام صادق (ع) رسیدم امام از من سؤال کردند چه کسی همسفرت بود؟ عرض کردم یکی از برادران دینی ام حضرت فرمود: پس چه شد؟ عرض کردم از زمانی که وارد شهر شدیم نمی دانم کجا رفته است. حضرت فرمودند آیا نمی دانی اگر کسی با مؤمنی چهل گام همراه باشد خداوند از او دربارۀ آن مؤمن در قیامت سؤال می نماید .

(بِحارُالاَنوار ، ج 73 ، ص 275)

ظلم به برادر مؤمن

قال الصادق : مَن صَحِبَ اَخاهُ المُؤمِنَ فی طَریقٍ فَتَقَدَّمَهُ فیهِ بِقَدرِ ما یَغِیبُ عَنهُ بَصَرُهُ فَقَد ظَلَمَهُ .

هر کس با برادر مؤمنش همسفر شود و به قدری از او جلو بیفتد که او را نبیند (و به همین اندازه او را نگران سازد) به او ظلم کرده است .

(بحارالانوار ، ج 73 ، ص 275)

مزاح در سفر

قال الصادق:اَلمُرُوَّةُ فی السَّفَرِ ... کَثرَةُ المِزاحِ فی غَیرِ ما یُسخِطُ اللهَ .

از مردانگی در سفر این است که انسان ، مزاح کند (و به وسیله جملات شادی آفرین ، همراهانش را شاد سازد.) البته نباید (سخنش به گناه آلوده شود مانند:دروغ ،غیبت ،تهمت ،استهزاء ،تحقیر دیگران و ... که) موجب غضب خداوند گردد .

(بحارالانوار ، ج 73 ، ص 266 – وسایل الشیعه ، ج 8 ، ص 478 ، 480)

هدیه خدا به مسافر

عَن جَعفَرٍ عَن آبائِهِ (عَلَیهِمُ السَّلام) عَن رَسُولِ اللهِ (ص) قالَ: اِنَّ اللهَ اَهدی اِلَیَّ وَ اِلی اُمَّتی هَدِیَّةً لَم یُهدِها اِلی اَحَدٍ مِنَ الاُمَمِ کَرامَةً مِنَ اللهِ لَنا قالُوا وَ ما ذاک یا رَسُولَ اللهِ ؟ قالَ: اَلاِفطارُ فِی السَّفَرِ وَ التَّقصیرُ فِی الصَّلاةِ ، فَمَن لَم یَفعَل ذلِکَ فَقَد رَدَّ عَلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ هَدِیَّتَهُ .

امام صادق (ع) از پدران خود و آنها از رسول خدا (ص) نقل کرده اند که خداوند متعال هدیه ای به من و امّتم کرامت فرموده که به امّتهای گذشته نداده است ، عرض کردند: آن هدیه چیست ؟ فرمود: اجازۀ افطارِ روزه و نصف شدن نماز (نمازهای چهار رکعتی) در مسافرت ، پس هر کس چنین نکند هدیۀ خداوند را رد کرده است .

(وسایل الشیعه ، ج 5 ، ص 540)